A very Happy Birthday and Reading Week

Hallo lieve mensen, hoe gaat het ermee? Ik ben me ervan bewust dat ik al 3 weken niet meer gemaild heb maar ik heb dan ook een drukke periode achter de rug. Zo stond mijn lieve vriendin Mijntje bij mij op de stoep en moest ik mn tijd zorgvuldig gaan verdelen tussen haar en mijn eerste tentamen dat eraan zat te komen. Gelukkig heb ik een gulden middenweg kunnen vinden want het tentamen is zeer waarschijnlijk gehaald en ik heb een supertijd gehad samen met Mijn. De eerste avond heb ik haar gelijk meegesleept naar een plaatselijke homobar. Mijn goede vriend Luis deed hier mee aan een ‘dansen onder de douche wedstrijd’ en wij gingen mee als morele support. Je kunt wel zeggen dat ik mijn portie mannen-in-strak-ondergoed zeker wel gehad heb voor de rest van mijn verblijf hier, vooral als je bedenkt dat Ladies night nog vers in het geheugen ligt… Helaas heeft Luis niet gewonnen die avond dus voor vertrek moeten we nog een keer terug voor een revanche.

Vrijdag 16 februari was, zoals jullie uiteraard wel weten (;)), mijn verjaardag. Bedankt voor alle lieve kaartjes en berichtjes via het internet, er komen nog steeds nieuwe binnen (schuld van de Canadese post, die niet de snelste is). Ik heb echt een hele leuke dag gehad, voelde me zelfs jariger dan ooit te voren. Mijntje had het hele appartement hier versierd en ’s ochtends kreeg ik van haar ontbijt op bed. Verder waren er meerdere mensen zo lief geweest een verjaardagstaart voor mij te bakken dus uiteindelijk heb ik van 3 verschillende taarten kunnen genieten. ’s Avonds zijn we met een hele groep uiteten geweest in een sfeervol restaurant dat Luis vriend voor ons geregeld had. Daarna nog lekker wezen dansen in een hippe club en het feestje was compleet!

Het weekend na mijn verjaardag begon hier Reading Week. Canadese studenten gebruiken deze week om al hun lees- en leerwerk in te halen maar als Exchange Studenten konden we een week vakantie toch niet aan onze neus voorbij laten gaan: een tripje naar Vancouver was dan ook al snel geboekt. Zondagochtend zette Luis vriend, Mike, ons af bij het busstation, drukte ons op het hart uit de slechte buurten van Vancouver weg te blijven en zwaaide ons uit. Een reis van 15 uur kon beginnen. Nou zou de busreis ons dwars door de Rocky Mountains voeren dus ik zag nergens tegenop, integendeel. Helaas had de busmaatschappij verzuimd de ramen van de bus te wassen dus heb ik 15 uur lang door zwarte ramen moeten speuren naar witte bergtoppen: een onmogelijk karwei. 9 uur ’s avonds waren we eindelijk op de plaats van bestemming en te voet gingen we verder naar ons hostel. Een vreemd gevoel bekroop me, wat deden al die mensen daar in de portieken? Was dat een naald wat dat meisje daar vast had? Dicht bijeen en met flinke pas liepen we verder door de straten van Vancouver. Elk persoon dat we op straat tegenkwamen had dezelfde lege blik in de ogen. Het werd drukker en drukker op straat en al dat ik zag was daklozen. Ik kijk op naar het straatbord: East Hastings. Is dat niet de straat waar Mike ons zei weg te blijven? Zo’n 150 man staat te wachten voor een gebouw (een opvangplaats met gebruikersruimtes, zo leer ik later) waar wij doodleuk met onze koffers langs rollen. Ik heb heel wat gezien toen ik onderzoek deed onder verslaafde daklozen in Rotterdam, maar de omvang van het drugsprobleem in Vancouver is met geen pen te beschrijven. 95% van de mensen die je in de straten rondom East Hastings tegenkomt is dakloos en verslaafd. Ik praat hier over honderden en honderden mensen, aangetrokken door de havenstad met mild zeeklimaat en directe aanvoer van drugs. Iets wat me de dagen erna niet loslaat.

Wel hebben we ons ontzettend vermaakt in Vancouver. De pret begon al in ons hostel waar we met zn zessen een krap kamertje in jaren ’60 design kregen toegewezen, compleet met harige zeep, beschimmelde koelkast en urinelucht op de gehele verdieping. We konden er allemaal erg hartelijk om lachen (het hostel was goedkoop en in het centrum) en hebben geprobeerd zo veel mogelijk tijd in de stad door te brengen.
Nu ben ik weer terug in Calgary en dat vind ik eigenlijk wel prima. Ben dol op het droge klimaat hier (Vancouver is prachtig groen maar zo nat!) en het sneeuwt alweer een paar dagen. Dit weekend zal het World Cup schaatsen hier op de universiteitscampus plaatsvinden. Ik zag vanochtend de Nederlandse schaatsploeg al voor mijn huis langs lopen en vanmiddag gaan we kijken bij de trainingen. Uiteraard heb ik ook kaartjes voor de finales zelf dus volgende week zal ik laten weten hoe het geweest is! Mijn Unox-muts ligt in ieder geval al klaar :)

Lieve mensen, het gaat jullie allemaal goed en deze keer weer tot iets sneller!

Veel liefs,
Elga

P.s.: Iedereen lijkt opvallend geïnteresseerd te zijn in de mannen op mijn foto’s… Tja, wat zal ik zeggen? Ik date momenteel een leuke Mexicaan die op geen van de foto’s staat, dus daarmee is misschien de nieuwsgierigheid iets weggenomen? :D