“Ik ga naar huis. Ik heb lenzen.”
Door: Elga
Blijf op de hoogte en volg Elga
24 Mei 2010 | Peru, Lima
Gisteren ben ik voor het eerst mijn geduld verloren in de gevangenis. Wie had dat gedacht? Wie had verwacht dat de vriendelijke blonde reus ooit nog eens luid vloekend het fouilleerhokje uit zou stormen? De bewakers zeker niet want allen keken zeer geschrokken op van hun werkzaamheden….
Die ochtend was ik al vergeefs naar Santa Monica, de gevangenis, afgereisd. Ik kwam al snel tot de ontdekking dat ik mn paspoort was vergeten en op mn oude OV-kaart kwam ik niet naar binnen. Ik kon ze geen ongelijk geven. De wazig pasfoto was nog gemaakt door een hobbyfotograaf in Turkije en ook de kleuren waarin de IB-groep de OV-kaart elk jaar uitgeeft getuigen niet van officiële doeleinden. Er zat dan ook niets anders op dan weer naar huis te gaan en mijn paspoort op te halen.
’s Middags was de rij voor de gevangenisdeur nog langer. Als iemand had beweerd dat het wederom Moederdag was, dan zou ik diegene zo geloofd hebben. Voor mij staat een meisje wild op haar hoofd te krabben terwijl haar oudere zus haar staat te vlooien. Spontaan voel ik overal jeuk opkomen. Laat die rij nou maar opschieten..! Na een half uur ben ik eindelijk binnen. Braaf heb ik mijn interviewrecorder thuis gelaten om geen problemen te krijgen bij de tassencontrole. Ondanks een gesprek met de directrice (in het Spaans, ik ben zo trots!) is het me nog steeds niet gelukt om toestemming te krijgen voor het maken van opnames. Braaf probeer ik me aan de regels te houden. Corruptie is hier gemeengoed en de gedachte heeft wel door mijn hoofd gespeeld om een bewaker te betalen om mijn recorder binnen te krijgen.. maar ja.. als integere buitenstaander heb ik geen idee hoe ik dat zou moeten aanpakken. Geen goed idee dus.
In het fouilleerhokje gaat het mis. Ik moet al mijn shirts optillen (4 stuks, het is hier winter!) en mijn ploppertje (zuignapje om lenzen mee uit te halen) valt uit mijn bh. Snel leg ik uit waarvoor het smoezelige voorwerp dient. Met grote ogen kijkt ze me aan. Je hebt lenzen?! O nee, dan kom je er niet in! Lenzen zijn verboden…….! Nog even wil ik doen alsof ik het niet begrijp maar ik begrijp het maar al te goed. Ik begrijp dat er weer iets achterlijks voor mn voeten wordt gegooid. “G*dverdomme!!” roep ik kwaad terwijl ik richting uitgang been. Twee keer naar de gevangenis gereisd op één dag, en twee keer voor niks. De dame van de tassencontrole vraagt wat er aan de hand is. “Ik ga naar huis” antwoord ik nors. “Ik heb lenzen.” Snel stuurt ze me naar een ander fouilleerhokje met een andere bewaakster. Deze raakt me nauwelijks aan. Wel knikt ze nog afkeurend naar mijn panty: ook verboden. Maar met die winterse temperaturen kunnen ze me wat en eindelijk mag ik naar binnen. Zucht. Dit is niet leuk om 4 keer in de week te doen….
Gisteren ook mijn eerste aardbeving in Peru ervaren…! De gedetineerde vrouwen hadden me al gewaarschuwd dat het aardbevingseizoen was aangebroken, maar het is toch een vreemde gewaarwording wanneer je anders zo stevige stoel opeens hevig begint te schudden. In 2007 was de laatste zware aardbeving in Peru en de vrouwen konden toen hun cellen niet uit. Ik prijs mezelf dan ook gelukkig in een gebouw die 100% aardbevingbestendig zou zijn. Maar aardbevingbestendig of niet, ik vond ook deze lichte aardbeving al enorm spannend! Maar maken jullie je geen zorgen, alles staat nog recht overeind. Inclusief mijn onderzoek ;)
Ook voor deze week weer veel liefs uit Lima,
Elga
Die ochtend was ik al vergeefs naar Santa Monica, de gevangenis, afgereisd. Ik kwam al snel tot de ontdekking dat ik mn paspoort was vergeten en op mn oude OV-kaart kwam ik niet naar binnen. Ik kon ze geen ongelijk geven. De wazig pasfoto was nog gemaakt door een hobbyfotograaf in Turkije en ook de kleuren waarin de IB-groep de OV-kaart elk jaar uitgeeft getuigen niet van officiële doeleinden. Er zat dan ook niets anders op dan weer naar huis te gaan en mijn paspoort op te halen.
’s Middags was de rij voor de gevangenisdeur nog langer. Als iemand had beweerd dat het wederom Moederdag was, dan zou ik diegene zo geloofd hebben. Voor mij staat een meisje wild op haar hoofd te krabben terwijl haar oudere zus haar staat te vlooien. Spontaan voel ik overal jeuk opkomen. Laat die rij nou maar opschieten..! Na een half uur ben ik eindelijk binnen. Braaf heb ik mijn interviewrecorder thuis gelaten om geen problemen te krijgen bij de tassencontrole. Ondanks een gesprek met de directrice (in het Spaans, ik ben zo trots!) is het me nog steeds niet gelukt om toestemming te krijgen voor het maken van opnames. Braaf probeer ik me aan de regels te houden. Corruptie is hier gemeengoed en de gedachte heeft wel door mijn hoofd gespeeld om een bewaker te betalen om mijn recorder binnen te krijgen.. maar ja.. als integere buitenstaander heb ik geen idee hoe ik dat zou moeten aanpakken. Geen goed idee dus.
In het fouilleerhokje gaat het mis. Ik moet al mijn shirts optillen (4 stuks, het is hier winter!) en mijn ploppertje (zuignapje om lenzen mee uit te halen) valt uit mijn bh. Snel leg ik uit waarvoor het smoezelige voorwerp dient. Met grote ogen kijkt ze me aan. Je hebt lenzen?! O nee, dan kom je er niet in! Lenzen zijn verboden…….! Nog even wil ik doen alsof ik het niet begrijp maar ik begrijp het maar al te goed. Ik begrijp dat er weer iets achterlijks voor mn voeten wordt gegooid. “G*dverdomme!!” roep ik kwaad terwijl ik richting uitgang been. Twee keer naar de gevangenis gereisd op één dag, en twee keer voor niks. De dame van de tassencontrole vraagt wat er aan de hand is. “Ik ga naar huis” antwoord ik nors. “Ik heb lenzen.” Snel stuurt ze me naar een ander fouilleerhokje met een andere bewaakster. Deze raakt me nauwelijks aan. Wel knikt ze nog afkeurend naar mijn panty: ook verboden. Maar met die winterse temperaturen kunnen ze me wat en eindelijk mag ik naar binnen. Zucht. Dit is niet leuk om 4 keer in de week te doen….
Gisteren ook mijn eerste aardbeving in Peru ervaren…! De gedetineerde vrouwen hadden me al gewaarschuwd dat het aardbevingseizoen was aangebroken, maar het is toch een vreemde gewaarwording wanneer je anders zo stevige stoel opeens hevig begint te schudden. In 2007 was de laatste zware aardbeving in Peru en de vrouwen konden toen hun cellen niet uit. Ik prijs mezelf dan ook gelukkig in een gebouw die 100% aardbevingbestendig zou zijn. Maar aardbevingbestendig of niet, ik vond ook deze lichte aardbeving al enorm spannend! Maar maken jullie je geen zorgen, alles staat nog recht overeind. Inclusief mijn onderzoek ;)
Ook voor deze week weer veel liefs uit Lima,
Elga
-
25 Mei 2010 - 05:25
Mirjam:
Hé lieve nicht!
Het moest er toch een keer van komen! Dat geduld verliezen. Schijnt best goed te zijn voor mensen! Ik ben trots op je! Liefs Mirjam -
25 Mei 2010 - 06:20
Eva:
Hhahah you go girl!!! -
25 Mei 2010 - 08:11
Vera:
Wel lekker dat je dan een eigen taal hebt om in te vloeken (al hadden ze de strekking van g*dverdomme vast ook wel begrepen);)
hou je taai meid, ik ben trots op je. en op je spaans!
x -
25 Mei 2010 - 08:22
Margriet:
wow wat een avonturen, dit is het echte werk!! Goed dat je van je af bijt hoor! tssssssssss ;)
xxxx -
25 Mei 2010 - 08:34
Dees:
Wow El! Wat een verhaal weer! Diep respect voor mijn stoere mona vriendinnetje! :)Succes nog verder daar! Liefs! -
25 Mei 2010 - 11:00
Jet:
He El!
Dat lenzen akkefietje was duidelijk HET moment om steekpenningen toe te steken. Maar misschien is het wel beter om daar niet aan mee te doen. (Algemene regel: geef t op zo´n manier dat collegas of anderen niet kunnen zien dat degene die je omkoopt jouw geld aanneemt). Ga je niet alweer bijna op reis?
x Jet -
25 Mei 2010 - 16:19
Nancy:
El.. ik heb sinds kort ook lenzen! (Je hebt nu een primeur: je bent de eerste Mona die het weet!) Dus nu ben ik ook niet meer welkom in de Peruaanse gevangenis? :( -
25 Mei 2010 - 17:45
Janna:
Lieve Elga,
Ja dit vergt wel wat van je . Rekken en er bij blijven en verder rustig doorgaan met ademhalen. Misschien helpen de groeten van beppe wel en een dikke kus van je moeder -
26 Mei 2010 - 07:54
Suus:
Ha El,
dat vraagt veel van je alom bekende Groningse nuchterheid. Gelukkig is het goed afgelopen.
Veel liefs terug! -
26 Mei 2010 - 20:05
Jan:
Hey El,
Nog een paar interviews en de buit is binnen. FF volhouden meid. Laat je niet lenzen -:) Ik mag het niet adviseren maar soms lucht een vloek op en levert het ook wat op. Suc6.. Paps -
30 Mei 2010 - 12:12
Paul:
Wow een scheldende Elga; dat zijn zeldzame momenten! Maar goed, logisch dat je gefrustreerd was en ook logisch dat je niet omkoopt. Ik zou ook niet weten hoe ik dat aan moet pakken en wil het ook niet weten. Immers, door corruptie gebeuren systematisch dingen die niet zouden moeten gebeuren... Gebruik het alleen om de gevangenis uit te komen Elga! Trouwens, Peru kent een aardbevingSEIZOEN? Werkelijk als een regentijd of winter?! Weird!!! -
30 Mei 2010 - 13:15
Anneke:
Ha ELGA
Wat een gedoe daar ,ik heb met je te doen allerlei regeltjes om bijna te ontploffen .Maar knap van jou om door te gaan je verdient van (vrouw Antje )een grote pluim .Bedankt weer voor je verslag het blijft spannend .
Groetjes Anneke -
01 Juni 2010 - 11:00
Paulien:
Poeh El, dat valt allemaal niet mee. Duitsland zou in dat opzicht wel makkelijker geweest zijn... ;-) Maar je komt in ieder geval met een koffer vol verhalen weer naar huis! Bijna klaar daar en dan kun je je bij mij in de UB -olé- aansluiten! Beso! -
01 Juni 2010 - 12:51
Lien:
El! Je bent gewoon over 16 dagen al weer terug. Jemig de pemig, dat gaat snel... Liefs vanuit de werkstoel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
